“Boer Zoekt Vrouw: Carst-Jan Herinnert Zich ‘Verbluffende’ Deedry – Liefde of Illusie?”

Het was een grote teleurstelling voor de slager Carst-Jan uit Drenthe dat zijn droomvrouw Deedry besloot om hem weg te sturen. In een filmpje op de site van Boer Zoekt Vrouw blikt hij terug op de dagen bij Deedry.

Sprankelend

Carst-Jan blijkt best een romanticus, zeker als hij omschrijft waar hij naar op zoek is. “Ik ben wel op zoek naar iemand waar ik de rest van mijn leven mee verder kan, om samen oud mee te worden.” En bij Deedry dacht hij die wel gevonden te hebben, al bleef het lastig om een verbinding te maken met haar. Want van een gesprek kwam het niet echt. Het beeld dat hij van tevoren van haar had bleek ook niet echt te kloppen. “Hoe ik Deedry voor me zag was iemand die wat terughoudender was en onzekerder was. Maar bij haar thuis was daar niks van over. Ze was sprankelend en voelde zich thuis.”

Gemiste kans

De enige kans die Carst-Jan echt had om een goed gesprek met haar te voeren, zat hij helaas zelf op een paard, wat een nieuwe ervaring voor hem was. “Ik was doodsbenauwd dat dat paard op hobbel ging! Dat ging gelukkig goed. Dus ik had niet echt de tijd om een goed gesprek met haar te voeren. Gemiste kans misschien.” Achteraf kan hij er niets meer aan veranderen, dus hij is er nuchter over. Sterker nog, hij heeft er zelfs een gezegde voor dat helemaal in het programma past. “Dat is een koe in de kont kijken.”

Geen stiltes

Helemaal comfortabel vond Carst-Jan het ook niet dat er nog twee andere mannen bij waren. Al had het ook wel een voordeel. “Er vallen geen stiltes natuurlijk.” Maar dat hij de aandacht moest delen was natuurlijk een groot nadeel. Al klikte het goed met de concurrentie. “Er was geen haat en nijd. Het was gewoon supergezellig onder elkaar.” Bij het keuzemoment had Carst-Jan geen idee dat hij degene zou zijn die moest vertrekken. Maar hij had er toch vrede mee, vooral omdat hij Roy en Sjoerd ook heel leuk vond. “Ik kan de knop wel snel omdraaien van: ‘het zat er niet meer in, dus dan houdt het op’.” Carst-Jan is nog altijd zoekende naar de ware. Dus mocht iemand zich geroepen voelen?